Zwykle jest tak, że gdy pojawia się wysoka gorączka, sięgamy po medykamenty ją obniżające. Ale czy słusznie? Środki te zazwyczaj tylko obniżają gorączkę i zmniejszają objawy choroby, ale nie leczą samej choroby. Czyli zażywamy jakieś tabletki, gorączka spada, ból głowy mija i wydaje nam się, że jesteśmy zdrowi. Ale czy tak jest? Zanim sięgniesz po następne tabletki obniżające gorączkę, przeczytaj co na temat gorączki pisze dr A. Vogel, szwajcarski naturalista o światowej gorączka nie jest chorobą. Jest tylko konieczną reakcją obronną organizmu i świadczy o tym, że organizm podjął walkę z infekcją. A więc gorączka sama w sobie ma pozytywny wpływ na organizm i – zwłaszcza jeśli występuje na początku choroby – przyspiesza zdrowienie. Jeśli ją gwałtownie obniżymy, pomożemy tylko bakteriom i wirusom infekującym nasz organizm. Jak postępować w razie gorączki Wiemy już, że w przypadku gorączki organizm sam walczy z chorobą. Musimy mu więc tylko pomóc, głównie w szybszym wydalaniu szkodliwych produktów przemiany materii, które zatruwają organizm i osłabiają działanie gorączki. Głównymi kanałami wydalniczymi organizmu są nerki, jelita, skóra i płuca. Zatem dr Vogel radzi, by zaraz po zauważeniu gorączki zadbać o wypróżnienie. Najlepiej zrobić to za pomocą lewatywy z naparu ziół (np. jeżówki purpurowej). Zamiast lewatywy można też przyspieszyć wypróżnienie spożywając naturalny środek przeczyszczający, jakim są otręby pszenne. Pracę nerek usprawnimy najlepiej za pomocą ziół. Jednym z najlepszych ziół moczopędnych jest nawłoć pospolita. Jeśli jest akurat niedostępna, spróbujmy odwaru ze skrzypu. Pomocne może być też spożywanie moczopędnych warzyw, takich jak np. pietruszka czy cebula oraz picie naparu z owoców jałowca. Wspomagające działanie ma też odwar z owoców dzikiej róży. Szczególna uwaga powinna być zwrócona na skórę. Aby ułatwić wydalanie toksyn wraz z potem dr Vogel zaleca zabiegi rozszerzające pory. Najlepiej służą temu gorące kompresy, ale łatwo tutaj popełnić błąd. Najbezpieczniejsze jest zatem kładzenie kompresów jedynie na klatkę piersiową i pośladki. Trzeba tylko zwrócić uwagę, aby pomiędzy kompresem i skóra nie było wolnych przestrzeni. Takie kompresy powinny szybko spowodować pocenie się. Jeśli chory uskarża się na nadmierne gorąco, należy położyć zimne kompresy na łydki albo założyć na stopy skarpetki zamoczone wcześniej w occie. Takie zabiegi powinny szybko przynieść ulgę i sen. (Zobacz też środki napotne przy leczeniu grypy i przeziębienia). W przypadku gorączki należy też zwrócić uwagę na właściwą dietę. Na ogół gorączkujący chory nie ma apetytu i jest to naturalna odpowiedź organizmu na gorączkę. Natura sygnalizuje, że w tym przypadku jedzenie nie tylko nie przyniesie pożytku, ale może być wręcz szkodliwe, gdyż w czasie gorączki organizm zajęty jest wydalaniem szkodliwych toksyn. Układ trawienny jest w tym stanie prawie bezczynny i nie należy go dodatkowo obciążać. W czasie gorączki unikać należy zwłaszcza produktów bogatych w białko (mięso, ryby, nabiał) jak i potraw trudnych do strawienia. Należy za to dużo pić. Dopuszczalne jest mleko z miodem, soki owocowe, herbaty ziołowe lub po prostu czysta woda z miodem. Naturalne konsekwencje gorączki Jeśli pomagamy organizmowi w czasie gorączki zamiast obniżać ją gwałtownie, temperatura nie powinna wzrosnąć do niebezpiecznego poziomu lecz stopniowo obniżać się. W niektórych przypadkach temperatura podnosi się na kilka dni, a następnie powraca do normy Nie należy obniżać jej gwałtownie. Powinniśmy pozwolić jej pozostawać na rozsądnie wysokim poziomie dopóki wszystkie toksyny nie zostaną wyeliminowane z organizmu. Złudne jest myślenie, że leki obniżające gorączkę jednocześnie zwalczą chorobę i wyeliminują jej przyczynę, czyli złogi szkodliwych substancji obecnych w chorym organizmie. W najlepszym przypadku osiągnie się przejściową poprawę. Wszystkie szkodliwe produkty przemiany materii, nie wydalone przez pot, mocz i stolec, pozostaną w organizmie i stwarzać będą nowe problemy, niekoniecznie tej samej natury. Zamiast gorączki związanej z jedną chorobą, możemy liczyć się z komplikacjami w rodzaju zapalenia płuc, zapalenie osierdzia czy reumatyzm. Niestety cudowne leki nie zwalczają przyczyny choroby, a jedynie jej objawy. Powinniśmy traktować gorączkę jako ostrzeżenie natury, że cos złego dzieje się w naszym organizmie i wspomagać ją raczej niż zwalczać, dla obopólnego dobra. Uwaga: Gorączka jest bardzo ważnym czynnikiem procesu zdrowienia i nie należy jej pochopnie zwalczać. Wiadomo jednak, że utrzymująca się dłużej bardzo wysoka temperatura (40 stopni i więcej) stanowi zagrożenie dla życia. Należy więc stale mierzyć temperaturę i jeśli wysoka gorączka utrzymuje się, albo stan chorego jest zły należy sięgnąć po środki ją obniżające lub zastosować naturalne zabiegi (np. często zmieniane zimno-mokre okłady na łydki). tekst oprac. bajar na podstawie: Sekcja Zdrowie, poz. 12 Zobacz również:Ważne jest oczywiście jak długo trwa i czy pacjent obciążony jest dodatkowymi chorobami. Objawy wysokiej gorączki to: uczucie ogólnego rozbicia, rozpalenia, szkliste oczy, senność, złe samopoczucie, dyskomfort, czasami ból głowy i mięśni. Mogą nawet pojawić się drgawki, omamy (halucynacje). Pojawienie się gorączki w gruncie rzeczy jest dobrym objawem. Oznacza to, że nasz organizm broni się przed atakującą go infekcją. Podwyższona temperatura ciała działa jednak wycieńczająco na organizm, szczególnie jeśli wynosi powyżej 38 stopni. W takiej sytuacji należy postarać się zbić sposoby na obniżenie temperatury ciałaZamiast od razu sięgać po leki mające na celu zbicie gorączki, warto najpierw spróbować dokonać tego domowymi sposobami, które mogą okazać się równie skuteczne, jak te farmakologiczne. Metoda stosowana od lat i sprawdzona z pewnością przez nasze babcie to picie naparów z ziół. Skuteczne będą tutaj wywary z kwiatu lipy, czarnego bzu czy liści i owoców maliny. Dobrym sposobem na każdą infekcję, również taką, której towarzyszy gorączka, jest picie ciepłej herbaty z dodatkiem domowego soku malinowego oraz cytryny. Zbawiennym napojem jest także ciepłe mleko wraz z miodem oraz ząbkiem czosnku. Czosnek zadziała bakteriobójczo, dzięki czemu organizm szybciej zwalczy infekcję. Aby obniżyć wysoką temperaturę ciała można zastosować także zimne okłady. Wystarczy, że na kark i czoło położymy chłodne kompresy. Powinno to przynieść ulgę choremu. Schładzać ciało można również poprzez chłodne kąpiele. Tu jednak należy być ostrożnym – temperatura wody powinna być chłodniejsza tylko o około 2 stopnie od temperatury ciała. Chory powinien zanurzać się w wodzie powoli, aby organizm nie doznał szoku. Znanym od wieków sposobem na obniżenie podwyższonej temperatury ciała są okłady z plasterków paracetamol czy kwas acetylosalicylowy?Jeżeli powyższe metody nie zdają egzaminu, należy sięgnąć po leki obniżające gorączkę. Są one dostępne bez recepty w każdej aptece. Zawierają one najczęściej takie substancje jak ibuprofen, paracetamol czy kwas acetylosalicylowy. Pamiętajmy jednak aby stosować je z umiarem i rozsądkiem, czyli przede wszystkim zgodnie z zaleceniami zawartymi w ulotce dołączonej do opakowania leku. Paracetamol zawiera np. Apap, ibuprofen – Ibuprom, a kwas acetylosalicylowy – Aspiryna. Warto pamiętać, że ibuprofen, w odróżnieniu od paracetamolu, posiada właściwości przeciwzapalne. Natomiast kwasu acetylosalicylowego nie powinny stosować kobiety w ciąży. Może się zdarzyć jednak tak, że mimo zastosowania domowych sposobów, a nawet środków farmakologicznych, gorączka nie ustępuje. Jeśli utrzymuje się ona przez dłuższy czas, należy niezwłocznie udać się do lekarza. Poprawne określenie temperatury ciała nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Powszechnie mówi się, że temperatura 36,6 st. C to umowna wartość prawidłowa dla zdrowego człowieka. Obecnie uważa się, że w granicach normy znajdują się wyniki od 36,4 do 37 st. C. Należy jednak pamiętać, że dotyczy to pomiaru
Gorączka pogarsza samopoczucie, jednak jest sojusznikiem organizmy w walce z wirusami i bakteriami. Czasem wysoka temperatura bywa jednak niebezpieczna i wtedy trzeba ją szybko obniżyć. Sprawdź, kiedy gorączka może być niebezpieczna. GORĄCZKA - pomaga zwalczyć INFEKCJĘ, ale może być niebezpieczna Spis treściKiedy gorączka wspomaga walkę z chorobą?Kiedy gorączka staje się niebezpieczna? Podwyższona temperatura ciała zazwyczaj informuje, że w organizmie dzieje się coś złego. Tak bowiem reaguje on na działanie jakiegoś szkodliwego czynnika i sygnalizuje gotowość do obrony. Gorączka świadczy zatem o dobrej pracy systemu odpornościowego. Zwykle jednak o tym zapominamy, skupiając się raczej na fatalnym samopoczuciu, bólach głowy czy mięśni. Te dolegliwości, a także wypieki na policzkach, przyśpieszony oddech oraz tętno to najbardziej odczuwalne skutki gorączki. Im jest ona wyższa, tym gwałtowniej rozwija się jakaś choroba i tym dokuczliwsze mogą być jej symptomy. Kiedy gorączka wspomaga walkę z chorobą? Gorączka jest objawem jakiegoś schorzenia, a zarazem naturalnym procesem samoobrony organizmu przed szkodliwymi substancjami. Gdy temperatura ciała jest podwyższona, zmniejsza się stężenie żelaza i cynku w osoczu, co hamuje rozwój bakterii chorobotwórczych. Jeśli gorączka sięga 38-38,5°C, mechanizmy odpornościowe zostają pobudzone do większej aktywności. Przyśpiesza także metabolizm, co powoduje, że organizm sprawniej pozbywa się toksyn. Póki więc temperatura nie jest wyższa, nie trzeba jej od razu zwalczać – chyba że łączy się z bardzo złym samopoczuciem. Badania kliniczne potwierdziły korzystny wpływ umiarkowanej gorączki na przebieg zakażeń wirusowych i bakteryjnych u ludzi. Ma ona skracać czas trwania choroby, łagodzić objawy oraz zmniejszając śmiertelność. Większość pediatrów podkreśla negatywne skutki wysokiej lub długotrwałej gorączki, które manifestują się wzrostem produkcji ciepła, zwiększonym zużyciem tlenu, wzrostem produkcji dwutlenku węgla, zwiększeniem pracy serca. materiał partnera Autor: GSK Kiedy gorączka staje się niebezpieczna? Temperatura ciała 38–38,5 st. C jest objawem obronnym. Problemem staje się przekroczenie tej granicy. Nadmierny wzrost temperatury przestaje pełnić funkcję obronną, a zaczyna stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia. Zmiana ciepłoty ciała przekraczająca jej normalny poziom o 4°C prowadzi do uszkodzenia struktur komórkowych i zaburzenia wielu procesów chemicznych zachodzących w organizmie. Najbardziej wrażliwy na wysoką temperaturę jest mózg – gorączka powyżej 41°C zaburza jego funkcjonowanie i może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia struktury białek w komórkach nerwowych. Ale nawet niższa gorączka, jeśli długo się utrzymuje, bywa niebezpieczna, bo coraz bardziej wyczerpuje organizm. Chociaż gorączka to objaw obronny, może jednak być niebezpieczna, zwłaszcza jeśli długo się utrzymuje i jest wysoka. Organizm jest coraz bardziej osłabiony i wyczerpany, a reakcje odpornościowe zostają zahamowane. Przy wysokiej gorączce pojawiają się dreszcze, obfite poty, czasem zaburzenia świadomości. Może także dojść do odwodnienia, które łączy się z zahamowaniem wydzielania potu. Dorosła osoba może reagować zapaścią przy gwałtownej zmianie pozycji ciała. U małych dzieci bardzo groźne są drgawki gorączkowe (przypominają atak padaczki i trwają kilka minut). Ponadto wysoka gorączka może być niebezpieczna dla osób z chorobą wieńcową serca (zwłaszcza w podeszłym wieku), bo przyśpiesza czynność serca, zwiększając tym samym zapotrzebowanie na tlen. Jeśli nie jest on dostarczany w odpowiedniej ilości, mogą pojawić się objawy niedokrwienia serca. Groźne są także gwałtowne wzrosty i spadki gorączki, bo mogą doprowadzić do niewydolności krążenia. Gdy temperatura wzrośnie powyżej 41°C, zaburza pracę mózgu (śpiączka) i może spowodować jego nieodwracalne uszkodzenie. Człowiek wytrzymuje temperaturę podwyższoną do 42-43°C. Przekroczenie tej granicy prowadzi do nieodwracalnych zmian w komórkach organizmu, a nawet śmierci. Następstwa gorączki: temperatura ciała do 39°C - najczęściej nie zaburza czynności organizmu temperatura ciała do 40,5–41°C - występują zaburzenia świadomości i upośledzenie centralnego mechanizmu kontroli temperatury 41–42°C - powoduje uszkodzenie tkanek 42–43°C - utrata mechanizmów regulacyjnych ośrodka termoregulacji ≥ 42°C - nieodwracalne uszkodzenie mózgu 43,5–45°C - może nastąpić zgon miesięcznik "Zdrowie"
Wykwity takie mogą utrzymywać się wiele lat. W części przypadków mogą być podstawą do rozwoju nowotworu skóry, o czym świadczy ich powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem.
- Εзвጴхрየ ኙогኁтв ефեጽሂηοж
- Իлишቲδο ևрጉኁω ናсеզуժ
- Глαժ տ
- Тወթፌмօֆедр οտуյω
Łatwo można się jej nabawić w miejscach zamkniętych, gdzie ludzie chodzą boso — w saunie, na basenie czy nawet w obiektach religijnych. Die Wahrscheinlichkeit, infiziert zu werden, ist überall dort groß, wo Menschen in Anlagen barfuß gehen, wie zum Beispiel in Saunen, Schwimmbädern und sogar in manchen religiösen Gebäuden.
Podwyższona temperatura ciała towarzyszy różnego typu infekcjom oraz poważnym zespołom chorobowym. Często zbicie gorączki nie jest jednak proste. Wbrew pozorom, nie zawsze musimy sięgać po leki przeciwgorączkowe. Warto wypróbować domowe sposoby radzenia sobie z tym problemem. Gorączka w każdym przypadku powinna wzbudzić naszą szczególną czujność. Sama w sobie jest jednak bardzo efektywnym narzędziem walki z czynnikami chorobotwórczymi. Nie zawsze obniżanie temperatury ciała jest konieczne. Jeżeli postanowimy to zrobić, najlepiej zastosować sprawdzone, domowe sposoby na gorączkę. Czym jest gorączka? Chociaż podwyższona temperatura kojarzy nam się z chorobą, w rzeczywistości jest formą walki organizmu z atakującymi go drobnoustrojami. Poza tym nie każde przekroczenie podręcznikowych 36,6°C można nazwać gorączką. W rzeczywistości w przedziale 37,5–38,7°C układ odpornościowy radzi sobie najlepiej z czynnikami chorobotwórczymi – tkanki są lepiej ukrwione, przez co komórki obronne mogą się do nich łatwiej przedostać, a wyższa temperatura ogranicza tempo rozmnażania drobnoustrojów. Jeżeli termometr wskazuje przywołane wyżej wartości, nie mamy powodów do obaw. Wręcz przeciwnie – świadczy to o tym, że organizm podejmuje walkę i stara się samodzielnie poradzić sobie z dolegliwością. W niektórych przypadkach brak gorączki może zwiastować poważne problemy zdrowotne. Gorączka u dorosłego powinna nas zaniepokoić dopiero powyżej 38°C. Taka temperatura negatywnie wpływa na cały organizm, jest szczególnie niebezpieczna dla układu krążenia, może także doprowadzić do odwodnienia ze względu na wzmożone pocenie. Wiele zależy od stanu ogólnego chorego – u niektórych pacjentów nawet niewielkie podwyższenie temperatury może być niebezpieczne. W szczególnych przypadkach, jeżeli termometr wskazuje powyżej 41,5°C, zagrożony jest również mózg – uszkodzeniu mogą ulec białka jego komórek. Ciężko sprecyzować, od ilu stopni można mówić o gorączce, która wymaga natychmiastowego zbicia. Zależy to od indywidualnych cech organizmu. Większość osób znakomicie znosi stan podgorączkowy (37,1–38°C), a nawet nieco wyższą temperaturę ciała. Na pewno jednak nie należy dopuszczać do wysokiej gorączki (powyżej 39°C). Szczególną uwagę powinni zwrócić na nią pacjenci leczący się na choroby układu krążenia. Zobacz film: Gorączka - kiedy ją zbijać? Źródło: 36,6 Gorączka u dziecka Podobna jak wyżej zależność ma także miejsce w przypadku gorączki u dzieci. Progiem alarmowym jest jednak temperatura 38°C. Właśnie wtedy powinniśmy skorzystać z jednego ze sprawdzonych domowych sposobów na gorączkę lub wdrożyć leczenie farmakologiczne. U niemowląt warto jednak odczekać chwilę i dokonać ponownego pomiaru. Temperatura często jest związana z chwilowym przegrzaniem, niepokojem, odwodnieniem, ząbkowaniem, a nawet aktywnością fizyczną. Wśród małych dzieci czasami obserwuje się dodatkowe objawy gorączki. Wśród nich odnotowujemy przyspieszony oddech, biegunkę, bóle brzucha, ból w okolicach karku lub głowy i zaczerwienienie twarzy. Jak zbić gorączkę? Najprostszym i najbardziej popularnym rozwiązaniem jest – rzecz jasna – sięgnięcie po leki przeciwgorączkowe, dostępne niemal w każdym supermarkecie. W wielu przypadkach równie dobrze sprawdzają się jednak naturalne sposoby. Jednym z najprostszych i najbardziej efektywnych jest przykładanie chłodnych okładów na gorączkę. Ręczniki lub owinięte w materiał kostki lodu należy kłaść na czole, karku, łydkach i kostkach chorego. Błyskawicznie przynoszą ulgę i znacznie obniżają temperaturę ciała. Podobnym rozwiązaniem jest również kąpiel – woda powinna być o kilka stopni zimniejsza od ciała chorego. Należy zanurzać się powoli, aby nie dopuścić do szoku. Świetnym rozwiązaniem jest również zastosowanie ziół. Przeciwgorączkowo działają czarny bez, kwiat lipy, dzikiej róży, a także liście i owoce malin, jeżyn i bzu – nie tylko gwarantują szybkie działanie, ale są także wyjątkowo smaczne, doskonale sprawdzają się więc w leczeniu dzieci. Napar przygotowujemy poprzez zalanie łyżki ziół szklanką wrzątku. Wypija się go, kiedy jest jeszcze ciepły, tuż po przecedzeniu. Zobacz film: Gorączkowa fobia i naturalna obrona. Źródło: 36,6 Standardowym domowym sposobem na gorączkę jest mleko z miodem i czosnkiem. Taki napój wyróżnia się nie tylko działaniem przeciwgorączkowym, ale również przeciwbakteryjnym. Należy go spożywać, kiedy jest ciepły, dzięki temu chory wypoci się, a to najlepsza broń w walce z infekcją. W medycynie naturalnej wykorzystuje się także surowe ziemniaki – wykazują działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Bulwę kroi się na plasterki i przykłada do czoła na ok. 15 minut. Podobne rezultaty, zwłaszcza u dzieci, można osiągnąć dzięki cebuli. Jej plasterki umieszcza się w skarpetkach w taki sposób, aby miały ciągły kontakt ze skórą. Świetnym sposobem na gorączkę jest również herbatka z szałwii, doprawiona łyżką miodu i trzema łyżeczkami soku cytrynowego. Należy jednak pamiętać, że żadna z naturalnych metod walki z gorączką nie jest w stanie zastąpić leczenia prowadzonego przez lekarza. Szczególnie uważać trzeba zwłaszcza podczas wykorzystywania ziół – mogą silnie uczulać i nie powinno się ich podawać dzieciom. Jeżeli podwyższona temperatura ciała utrzymuje się przez dłuższy czas, kluczowe jest uzupełnianie płynów. Należy pamiętać o tym, że gorączka może doprowadzić do bardzo szybkiego odwodnienia. Przede wszystkim pijmy dużo wody, wskazane jest także przyrządzanie herbaty z cytryną, miodem i sokiem z malin, dużo sił pacjentom doda domowy rosół. Zobacz film: Domowe sposoby na przeziębienie. Źródło: 36,6
Hołownia w swoim utworze wyjaśnia, jak rozumie najważniejsze dla katolików prawdy wiary, przykazania Boże i kościelne, omawia osiem błogosławieństw oraz uczynki miłosierne względem ciała. Książkę czyta się łatwo, choć na pewno zainteresuje ona tylko tych, którzy lubią czytać utwory na temat wiary i religii.
rcLecVR. jak nabawić się gorączki
